DELEN
De inhoud en beweringen in dit ingezonden artikel zijn uitsluitend de verantwoordelijkheid van de auteur. Queer Nederland onderschrijft niet noodzakelijkerwijs de meningen, feiten of conclusies die in het artikel worden gepresenteerd. Wij zijn niet verantwoordelijk voor eventuele onjuistheden of gevolgen voortvloeiend uit de inhoud van dit artikel. De tekst is enkel aangepast op interpunctie en taalfouten.
Gepubliceerd: 1 april 2024
Ik woon in het gebied waar Nederland en Duitsland aan elkaar grenzen en België ook niet ver is. Ik kom hier niet vandaan. Ook mijn roots aan beide kanten van de grens liggen elders. Dit is niet mijn streek – maar ik hou wel van grensgebieden. Dat zou er zomaar mee te maken kunnen hebben dat ik me niet makkelijk ergens thuis voel, dat ik zelden het gevoel heb dat ik er helemaal bij hoor. In grensgebieden is het andere altijd binnen handbereik. Zonder het andere is er geen grensgebied. Als je het aan de ene kant niet meer trekt, kun je even kijken of het gras daadwerkelijk groener is aan de andere kant. Meestal is dat niet zo, maar dan kun je ook weer terug.
Mijn ervaring als queere ouder sluit hierbij aan: tussen de hetero ouders voel ik me een buitenbeentje en tussen de queers zonder jonge kinderen is dat net zo. Kom ik in dat soort constellaties terecht of zoek ik ze zelf op? Allebei kan. Ik weet dat ik weinig talent heb (en misschien ook weinig zin) om in groepen helemaal op te gaan. Maar soms gaan mensen vragen waar dat aan ligt. Het is handig als je dan naar een oppervlakkig verschil tussen jezelf en de rest van de groep kunt verwijzen: kat tussen de honden, tiener tussen de bejaarden, queer tussen de hetero’s. Niet gek, zeggen mensen dan, dat je je een buitenbeentje voelt – maar ik weet dat dit in mijn geval niet het echte antwoord is.
Een voordeel van het grensgebied is dat ik naar queere bijeenkomsten aan beide kanten van de grens kan gaan. Of zou kunnen gaan. Want ook daar speelt mijn ouderschap een rol bij. In theorie weet iedereen dat je voor een peuter zoals Jip 24 uur per dag klaar moet staan. In de praktijk weet ik pas sinds een jaar of twee wat dat écht betekent. Soms betekent het dat je niet eens rustig aan je primaire behoeften – denk: slapen, eten, poepen – kunt voldoen. Behoeften die hoger in de piramide van Maslow staan, komen al helemaal niet aan bod. Maar zelfs peuters slapen soms en ze gaan naar de opvang. Als je je kind niet alleen opvoedt, heb je een partner. Als je veel geluk hebt, zijn er nog andere mensen die je kind voldoende leuk vindt en vinden (allebei belangrijk) om er een dagje mee door te brengen. Maar daar zitten grenzen aan. Soms moet je er gewoon zelf zijn.
Ik ben al meer dan een jaar geabonneerd op de nieuwsbrief van een club die aan de Duitse kant van de grens voor queers opkomt. Ik ga de club niet noemen want dit gaat over een structureel probleem dat ook buiten deze club speelt. Naming en shaming is daarom niet aan de orde. De nieuwsbrief van de club verschijnt maandelijks. Er staan telkens 20 à 30 activiteiten in. In het begin was ik altijd benieuwd of er iets leuks tussen zat. Inmiddels is er van mijn interesse niet veel meer over. Want er heeft al maanden geen enkele bijeenkomst in gestaan waar ik naar had kunnen gaan met de tijd en energie waar ik als ouder over beschik. De activiteiten vinden namelijk vrijwel allemaal in de avond plaats, waarvan de helft op een doordeweekse dag. En daar zit het hem in.
Advertentie
Mijn dag kun je in ongeveer vier taartstukjes verdelen: slapen, werken, zorgen voor Jip – o ja, en vrije tijd natuurlijk. Maar dat laatste is het kleinste stukje van de taart. Soms zijn het maar een paar kruimeltjes, zeker op doordeweekse dagen. Er zullen mensen zijn die, nadat ze de hele dag gewerkt hebben en met een peuter in het touw zijn geweest, nog naar een queere bijeenkomst gaan. Mij lukt dat niet. Tegen die tijd ben ik al op de bank in slaap gevallen. En al zou ik een keer de energie hebben om eropuit te gaan, weet ik dat ik hier de volgende dag de rekening voor gepresenteerd krijg.
Maar de weekenden dan? Het enige verschil is eigenlijk dat de opvang in het weekend dicht is. Zelfs als iemand anders voor je kind zorgt, wil dat nog niet zeggen dat diegene ook de avonden of de nacht kan overnemen. Voor Jip er was, wist ik dit niet, maar veel kinderen die hun ouders overdag prima kunnen missen, willen dat in de avond niet. De laatste maaltijd van de dag, de laatste keer verschonen voor de nacht, een pyjamaatje aan en uiteindelijk in slaap vallen – dat gaat best redelijk als ik er ben. Bij anderen is het een drama. In noodgevallen zou het kunnen, maar ik ga niet met een gerust hart naar een activiteit, wetende dat iemand anders (die ik misschien een andere keer nog hard nodig heb) twee uur in de weer is om Jip in slaap te krijgen. Er zullen kinderen zijn die daar minder moeilijk over doen, maar dat stond er op het bestelformulier helaas niet bij.
Als veel queers het gezellig vinden om op een doordeweekse avond de kroeg in te duiken – prima! Waarom zouden ze het niet doen als ze van een goede nachtrust verzekerd zijn of de volgende dag kunnen uitbrakken? Maar ik zou het fijn vinden als er óók activiteiten waren op momenten die mij uitkomen. En niet alleen mij, maar ook andere queere ouders. Of mensen die andere zorgtaken hebben (denk: mantelzorgers). Of die op een plek wonen waar na achten geen bus meer rijdt. Of die om welke reden dan ook in de avond thuis willen of moeten zijn. Als je even nadenkt, is het een grote groep. Een handiger tijdstip voor veel van deze mensen is overdag in het weekend. Doe gewoon eens een queer theekransje op de zaterdag- of zondagmiddag. Voor mij is het op deze dagen geen probleem om Jip voor een paar uurtjes bij hun grootouders te dumpen. Als ik Jip rond 18.00 uur weer kan ophalen, is er niks aan de hand.
Advertentie
Ik heb volgens mij twee of drie keer naar dat Duitse clubje gemaild met de vraag of het mogelijk zou zijn om ook eens een activiteit overdag in het weekend aan te bieden. Ja, dat zou in principe wel kunnen, was de reactie. We zijn inmiddels een jaar verder na mijn eerste mailtje hieromtrent. Ik ben de nieuwsbrief blijven volgen, maar op een activiteit op dat tijdstip wacht ik nog steeds. Een soortgelijke vraag heb ik een keer naar een ander clubje gestuurd, maar dan aan de Nederlandse kant van de grens. De reactie was in dat geval minder toeschietelijk. Daarom heb ik het maar één keer geprobeerd.
In beide gevallen bleef ik achter met de vraag hoe het eigenlijk zit met de inclusiviteit van dat soort clubjes als we buiten het domein van geaardheid en genderidentiteit kijken. Geen twijfel, ik ben blij met elke organisatie waar ik als non-binaire persoon welkom ben. Het is fijn dat er activiteiten zijn waar je niet bang hoeft te zijn dat ineens iemand haatdragende dingen over queers gaat roepen. Maar als alle activiteiten op tijdstippen plaatsvinden die ik niet of heel moeilijk met mijn dagelijkse taken als ouder kan combineren, heb ik er ook weer niet zo gek veel aan. Dan blijf ik noodgedwongen buitenstaander in een community die open wil zijn voor iedereen, maar soms in clichés blijft steken: dat queers ongebonden mensen zijn die wel van een feestje houden.
Dus als je iets te zeggen hebt in een queere organisatie aan deze of gene zijde van de grens, regel dan zo’n theekransje op de zaterdag- of zondagmiddag en zet het in je nieuwsbrief. Grote kans dat ik aanschuif als ik er weet van krijg.
Joris
Columnist
Jouw steun maakt het verschil!
Queer Nederland draait op de inzet en passie van een geweldig en uniek team dat zich dagelijks inzet om onze lhbtiq+ community van relevante en diepgaande content te voorzien. In deze roerige tijden is het essentieel dat we onze verhalen blijven vertellen, maar daarvoor hebben we jouw hulp nodig! Door Queer Nederland te steunen draag je bij aan het vertellen van meer diverse verhalen en het creëren van frisse content die bijdraagt aan de zichtbaarheid, acceptatie en emancipatie van de lhbtiq+ gemeenschap.
Steun de toekomst en doneer wat je kunt missen. Of het nu €5, €50, €500 of een ander bedrag is, jouw bijdrage helpt ons om een onafhankelijk en breed gedragen lhbtiq+ platform van Nederland te creëren.