DELEN
Gepubliceerd: 1 mei 2025
“Wat als verlangen geen grens is, maar een uitnodiging? In mijn nieuwste column duik ik in de wereld van queer fetisj — een wereld vol verhalen, vrijheid en onverwachte ontmoetingen. Niet alles hoeft van jou te zijn, maar het mag je wél raken.”
Over het mysterie van verlangen: Queer, fetisj en het onbekende
Mijn leven was altijd al “vanille” gekleurd geweest. Niet dat ik iets miste, dacht ik. Het vertrouwde voelde veilig en dat was voor mij genoeg. Echter veiligheid kan ook een bubbel worden, een soort comfortzone die je kijk op de wereld vernauwt. Die bubbel barstte niet zomaar; het was een proces. Door mijn werk binnen Queer Nederland, mijn vrijwilligerswerk en de gesprekken die ik daar voer, leerde ik mensen kennen met verhalen die mijn eigen horizon verbreedden. Mensen die hun eigen weg bewandelen, hun eigen verlangens onderzoeken. Ook mensen uit de fetisjwereld. Hun verhalen boeien me. Hun openheid intrigeert me. En soms – ja, ik geef het grif toe – zetten ze mijn gedachten volledig op z’n kop.
Niet dat ik zelf ineens alles zou uitproberen. Ieder zijn meuk, zeg ik altijd. Maar die wereld van fetisj is zoveel meer dan wat je denkt te weten. Het is meer dan de stereotypen van leer, latex of bondagetouwen. Het is een wereld waarin mensen de ruimte vinden om zich uit te drukken, om hun kwetsbaarheid en kracht in balans te brengen, om een dieper contact met zichzelf en anderen aan te gaan.
Ik geloof dat dat de kern is van wat mij aantrekt in deze verhalen: niet het spannende of pikante, maar de vrijheid waarmee mensen zichzelf durven herdefiniëren.
Die nieuwsgierigheid is niet nieuw. Ik denk dat de boeken Fifty Shades of Grey daar ook een rol in hebben gespeeld. Hoewel het verhaal zelf misschien oppervlakkig was, zette het me wel aan het denken.
Wat is verlangen eigenlijk? Waar liggen mijn eigen grenzen? Hoeveel daarvan is echt van mij en hoeveel is opgelegd door de normen van onze maatschappij?
Advertentie
... de pure openheid waarmee mensen over hun verlangens praten ...
Het zijn vragen die ik toen voorzichtig aanraakte. Die zijn nu — dankzij de ontmoetingen binnen onze queer community — veel concreter en urgenter geworden.
De queer wereld is in dat opzicht een schatkist vol verhalen. Wat mij blijft verbazen, is de diversiteit van ervaringen en perspectieven binnen onze gemeenschap. Van mensen die volledig opgaan in de dragcultuur tot degenen die zich thuis voelen in de leer- en fetisjwereld. Het is een wereld waar tradities en taboes opnieuw worden gedefinieerd. Juist in de fetisjgemeenschap zie je dat verlangen niet lineair is. Het is een kleurrijk spectrum. Wat voor de één een grens is, is voor de ander een nieuw begin. Hoewel ik zelf nog steeds vooral een observator ben, kan ik niet ontkennen dat deze verhalen mijn eigen blik hebben verruimd.
Neem bijvoorbeeld de verhalen uit de pup-community waarin speelsheid en overgave centraal staan. Of de leerwereld, waar rituelen en tradities een diepe betekenis hebben. Wat mij vooral raakt, is de pure openheid waarmee mensen over hun verlangens praten. Niet vanuit een behoefte aan sensatie, wel vanuit een oprechte zoektocht naar verbinding en identiteit. Ik kan het niet helpen me af te vragen: hoe inclusief is deze vrijheid? Voor wie zijn deze ruimtes toegankelijk? Wie blijft erbuiten? Het zijn vragen die belangrijk zijn, juist omdat onze queer wereld draait om inclusie en acceptatie.
Advertentie
... los te komen van wat ons is aangeleerd ...
Wat me opvalt is dat fetisj iets blijft dat vaak aan de rand van onze queer cultuur wordt geplaatst. Het wordt gevierd in niches, maar is niet altijd volledig geaccepteerd. Zelfs binnen onze eigen gemeenschap heerst vaak een oordeel. Het is alsof bepaalde vormen van verlangen minder waard zijn dan andere. Misschien is dat wel wat fetisj zo bijzonder maakt: het daagt niet alleen de buitenwereld uit, maar juist ook onze eigen community. Het vraagt ons om voorbij schaamte te kijken, voorbij oordeel. Het nodigt ons uit om het onbekende te omarmen.
Wat ik heb geleerd, is dat fetisj veel meer is dan een speeltje of een outfit. Het is een vorm van zelfexpressie. Het draait niet om schokwaarde, maar om authenticiteit. Het biedt mensen een ruimte om hun eigen verlangens te herontdekken, om opnieuw uit te vinden wie ze zijn en wat hen drijft. Dat fascineert me. Ik beschouw mezelf nog steeds als een nieuwkomer in deze fetisj-wereld. De verhalen die ik gehoord heb en de mensen die ik ontmoet heb, ze zijn wel een verrijking van mijn leven. Het heeft me doen inzien dat verlangen net zo divers is als de queer wereld zelf.
Misschien is dat de essentie van fetisj: het is niet de zoektocht naar iets afwijkends, je gaat op zoek naar iets echts. Het gaat niet alleen over sensualiteit, maar ook over vrijheid — vrijheid om te ontdekken, te experimenteren en los te komen van wat ons is aangeleerd. Ik kijk er met bewondering naar, zelfs als ik sommige paden zelf nooit zou bewandelen. Want dat is ook wat ik heb geleerd: ieder zijn eigen weg, en ieder zijn eigen meuk.
En hier eindigt het — maar mijn nieuwsgierigheid blijft!
BART COCHET
Hoofdredacteur
BEKIJK OOK
Jouw steun maakt het verschil!
Queer Nederland draait op de inzet en passie van een geweldig en uniek team dat zich dagelijks inzet om onze lhbtiq+ community van relevante en diepgaande content te voorzien. In deze roerige tijden is het essentieel dat we onze verhalen blijven vertellen, maar daarvoor hebben we jouw hulp nodig! Door Queer Nederland te steunen draag je bij aan het vertellen van meer diverse verhalen en het creëren van frisse content die bijdraagt aan de zichtbaarheid, acceptatie en emancipatie van de lhbtiq+ gemeenschap.
Steun de toekomst en doneer wat je kunt missen. Of het nu €5, €50, €500 of een ander bedrag is, jouw bijdrage helpt ons om een onafhankelijk en breed gedragen lhbtiq+ platform van Nederland te creëren.