Queer Canon

Herinnering en herdenking spelen een cruciale rol binnen de queer gemeenschap van Nederland. Het vastleggen en vieren van momenten uit het verleden biedt niet alleen erkenning aan de strijd en overwinningen van lgbtiq+ personen, maar ook een gevoel van trots en gemeenschappelijke identiteit. Instellingen zoals IHLIA en monumenten zoals het Homomonument in Amsterdam zijn essentieel in dit proces. Ze dienen als fysieke en symbolische ruimtes waar queer geschiedenis wordt geconserveerd en gevierd, en waar gemeenschappen kunnen samenkomen om hun erfgoed te eren.

Het belang van instituten zoals IHLIA en monumenten zoals het Homomonument in Amsterdam kan niet worden overschat. Ze bieden niet alleen een plaats van herinnering, maar ook van reflectie en solidariteit voor de queer gemeenschap en hun bondgenoten. Deze locaties fungeren als tastbare getuigenissen van de voortdurende strijd voor gelijke rechten en erkenning, en zijn essentieel voor het behoud en de verspreiding van queer geschiedenis en cultuur in Nederland en daarbuiten.

Queer erasure, het systematisch uitwissen of minimaliseren van queer ervaringen en bijdragen in de geschiedschrijving, blijft een uitdaging. Historisch gezien zijn veel verhalen van lgbtiq+ personen genegeerd, gecensureerd of verdraaid, wat heeft bijgedragen aan een vertekend beeld van de werkelijke geschiedenis. Door zich te concentreren op queer erfgoed en het actief documenteren en promoten van lgbtiq+ verhalen, helpen instituten zoals IHLIA en monumenten zoals het Homomonument om queer erasure tegen te gaan. Ze bieden een platform voor stemmen die anders misschien verloren zouden gaan en dragen bij aan een meer inclusieve en nauwkeurige geschiedschrijving.

Door deze inspanningen te ondersteunen en te versterken, kunnen we een toekomst creëren waarin queer geschiedenis volledig wordt erkend en gevierd, en waarin lgbtiq+ personen overal ter wereld trots hun erfgoed kunnen omarmen.